اخبار

من در ندوشن که دهکده‌ای است در صد کیلومتری ‌غرب یزد، به دنیا آمدم. ندوشن جایی است دورافتاده و ناآباد که مردم آن می‌بایست با عسرت زندگی ‌خود‌ را تأمین کنند.

افرادی‌ که‌ از طریق‌ هنر بشری‌ خود را عرضه‌ می‌کنند، در سلک‌ پیام‌آوران‌ هستند. ونسان‌ ونگوگ‌ که‌ از یک‌ خانوادۀ‌ تاجرمآب‌ هلندی‌ بیرون‌ آمده‌، یک‌ موجود استثنائی‌ است‌. کسی‌ است‌ که‌ می‌شود به‌ عنوان‌ پیام‌آور هنر زمان‌ از او نام‌ برد.

این گفت و شنود سالیانی پیش با حضور آقایان‌ دکتر اصغر دادبه‌، دکتر محمد دهقانی‌، کامیار عابدی‌ و علی‌ اصغر محمدخانی‌ انجام شده است که در اینجا با تلخیص تقدیم می‌شود.

استاد اسلامی ندوشن که عمر شریف خود را بر سر اعتلای ایران نهاده، متاسفانه وضعیت جسمانی‌شان به گونه‌ای نیست که پزشکان اجازه سفری طولانی بدهند تا ایشان به وطن بازگردد؛ اما همچنان هوش و حواسش به این دیار است. آنچه در پی می‌آید، بخشی است از کتاب «زندگی عشق و دیگر هیچ» (انتشارات اطلاعات) که گفتگویی مفصل با استاد است در موضوعات مختلف. در اینجا با حذف پرسش‌ها، آنچه ایشان در باره حکیم خیام نیشابوری گفته‌اند، از نظر خوانندگان گرامی می‌گذرد.

دربارۀ شیوۀ نثر اسلامی ندوشن هیچ توضیحی حق مطلب را ادا نمی‌کند، جز تشبیه به سخن سعدی که سهل و ممتنع است. یعنی آن قدر ساده که گمان می‌بری تو هم می‌توانی و ممتنع بدین سبب که وقتی خود بخواهی چنان بنویسی تازه دشواری‌های آن ساده‌نویسی را درمی‌یابی تا بدانی ساده‌نوشتن، دشوارترین کارهاست!

زیبایی از ترکیب یک سلسله اجزای هماهنگ، یا گاه متعارض شکل می‌گیرد که در نهایت به هنجار منتهی گردد.